Stereolitografia jest najstarszą technologią drukowania 3D. Polega na utwardzaniu płynnej żywicy za pomocą wiązki lasera w kadzi roboczej. Pod wpływem światła laserowego, dochodzi do polimeryzacji i zestalenia substancji blisko powierzchni roztworu. Po obrysowaniu warstwy, platforma jest obniżana dokładnie o grubość wytworzonej warstwy, a cały proces powtarza się aż do uzyskania całego produkowanego elementu. Na koniec model utwardzany jest promieniami UV. Dzięki bardzo małej wielkości plamki lasera (plamka wielkości od 50 do 70 mikrometrów) wydruki 3D z żywicy są bardzo precyzyjne (grubośc warstwy od 0,15 do 0,025). Ta technologia umożliwia wykonanie wysokiej jakości powierzchni w bryłach o skomplikowanych kształtach. Świetnie nadają się do odlewnictwa, wtryskiwania.

Technologia modelowania za pomocą stopionego materiału. Materiał z którego powstaje model to tzw filament czyli stopiony „drut”z tworzywa sztucznego. Prototypowanie odbywa się poprzez poprzeczne układanie warstw filamentu za pomocą gorącej dyszy. Jest to prosta i tania technologia umożliwiająca druk w kolorze, z szerokiej gamy tworzyw sztucznych wykorzystywanych w przemyśle (ABS, PC, PC-ABS, PPSF, PEI, PA12), zapewniająca wysoką wytrzymalość i wierność modeli. Minimalna grubość warstwy czyli dokładność jaką możemy uzyskać w tej technologii to 0,1 mm . Niedogodnością tej technologii jest konieczność stosowania struktur podporowych które muszą być usuwane w fazie postprodukcji.

Drukowanie 3D w technologii SLS polega na spiekaniu kolejnych warstw proszków poliamidowych lub polistyrenowych (z dodatkami aluminium, mączka szklana), za pomocą światła lasera. Proces odbywa się w ogrzewanej komorze o temperaturze bliskiej granicy topienia tworzywa. Proces SLS jest jedną z niewielu technologii, które zupełnie nie potrzebują wykorzystania struktur podporowych, bo sam niespieczony proszek jest wystarczającą podporą dla budowanych elementów. W tej technologi uzyskujemy wysoką udarność, wytrzymałość zbliżoną do elemenrtów wtryskiwanych, dużą odporność temperaturową a to wszystko przy stosunkowo niskim koszcie produkcji niskoseryjnej (do 1000 szt). Niewielki, kilkuprocentowy skurcz materiału następuje dopiero po zakończeniu procesu i stopniowym wychłodzeniu komory. Technologia SLS świetnie sprawdza się w prototypowaniu elementów o skomplikowanej geometrii, form wtryskowych, mechanizmów ruchomych, narzędzi, elementów konstrukcyjnych o wysokich właściwościach mechanicznych. Minimalna grubość ścianki to 0,5 mm a standardowa dokładność wykonania wynosi +-0,2 mm lub 0,2% wymiaru nominalnego.

Termiczne przetapianie proszków polimerowych to nowa technologia druku 3D, opatentowana przez firmę HP. Polega na spajaniu proszków tworzyw sztucznych przy użyciu ruchome głowicy termicznej oraz głowic drukujących nanoszących dwa rodzaje agentów wspomagających proces druku. Stosowanie poliamidu 12 (nylonu) jako materiału modelowego pozwala na osiągnięcie doskonałych własności mechanicznych, spełniających wymagania konstrukcyjne w wielu gałęziach przemysłu (lotnictwo, automotive, przemysł maszynowy). Wyroby z tego tworzywa są wytrzymałe, elastyczne i odporne na uderzenia (wytrzymałość na rozciąganie to 50 MPa). Proces druku w tej technologii jest na tyle wydajny, że możliwe jest wytwarzanie detali również w krótkich seriach produkcyjnych.

Standardowa dokładność to +/-0,2 mm dla wymiarów mieszczących się do 100 mm i +/-0,2% dla wymiarów powyżej 100 mm.